Smalbandfilters zorgen voor een contrastverhoging bij emissienevels doordat ze alleen een bepaald golflengtebereik van het licht doorlaten rond de spectraallijnen van waterstof (H-a, 656 nm), zuurstof (OIII, 501 nm), zwavel (SII, 672 nm) enz. De filters kunnen altijd worden gebruikt voor fotografie, zelfs als de maan aan de hemel staat, of als filter tegen lichtvervuiling in een grote stad. De lengte van de belichtingstijd speelt hierbij geen rol – ook langdurige opnamen zijn mogelijk.
Het smalbandbereik van de golflengten wordt gedefinieerd als FWHM (Engels: full-width at half-maximum intensity). Smalbandfilters verminderen de achtergrondruis. Daarom zijn smalbandfilters ook aanzienlijk moeilijker en duurder te produceren, omdat er niet alleen rekening moet worden gehouden met het golflengtebereik, maar ook met de doorlaatbaarheid in dit kleine golflengtebereik. Het moeilijkste daarbij is om een hoge doorlaat voor slechts een heel klein golflengtebereik te bereiken. Als bijvoorbeeld de doorlaatcurve zou dalen, zou ook het signaal voor het golflengtebereik dalen en zou de gain voor de S/N (signaal-ruisverhouding) niet meer worden bereikt.
Dit hoogwaardige lichtvervuilingsfilter kan visueel en fotografisch worden gebruikt om het contrast te verhogen en maakt observaties van nevels, sterrenstelsels en sterrenclusters mogelijk, zelfs in gebieden met lichtvervuiling.
